Labels are for jars, not for people.
- Elisha de Ridder
- 2 aug 2019
- 2 minuten om te lezen
Het labelen van mensen gebeurd op allerlei manieren. Uiteraard in de psychiatrie, voor het stellen van diagnoses en het uitschrijven van medicatie of behandelingen. Iemand met een persoonlijkheidsstoornis, die zich altijd al anders heeft gevoeld dan de rest, en er nooit echt zijn vinger op heeft kunnen leggen, is ontzettend opgelucht bij het horen van een label zoals 'persoonlijkheidsstoornis'. Nu weet jij waarom je je altijd al anders hebt gevoeld. Door dit label voel jij je weer 'normaal' en heb je het gevoel ergens bij te horen. Je weet hierdoor wat je kunt verwachten en hoe je ermee om kunt gaan.
Ook onschuldig in het dagelijks leven worden wij volop gelabeld, bijvoorbeeld bij de vraag: "wie ben jij?" Je kunt antwoorden verwachten als: 'Ik ben een politie agent, een influencer, een dochter, een control freak, een daklozen'..
Welke beelden kwamen bij het lezen van dit rijtje labels als eerste bij jou op? Wedden dat jouw beeld van een daklozen niet een knappe verzorgde vrouw in een mantelpak is. Dat zou namelijk ontzettend afwijken van het beeld dat wij hebben van het label 'dakloos'. Allemaal labels die in de eerste instantie onschuldig zijn. Deze labels brengen allerlei associaties met zich mee die ervoor zorgen dat we meteen een beeld van iemand hebben, en dat iemand met zo een dergelijk label weet hoe hij/zij zich hoort te gedragen.
"Toen Kim 8 jaar oud was merkte haar moeder dat ze alles liet rondslingeren, het zusje van Kim was veel georganiseerder. Deze conclusie maakte de moeder van Kim al vrij snel, met als gevolg dat alles wat Kim deed het label 'chaotisch en slordig' dat zij had gekregen versterkte. Haar zusje leverde altijd op tijd haar huiswerk in, Kim was chaotisch en dus was het logisch dat zij de deadline nooit haalde. Als je aan Kim, die nu 24 jaar is en op sollicitatiegesprek zit, vraagt: 'ben je georganiseerd, of chaotisch?' Wat denk jij dan dat Kim haar antwoord is?".
Een label zorgt er vaak voor dat je het probleem isoleert van de context en geheel. Als je het label overspannen hebt gekregen of deze aan jezelf hebt gegeven, zorgt dit ervoor dat jouw brein dit als een bevestiging ziet. Je kunt dingen niet goed in de juiste context plaatsen en week niet waar jouw lichaam op reageert en waardoor toekomstige stress ervaringen ontstaan. In jouw hoofd is alles zo klaar als een klontje, alles is te herleiden naar het feit dat jij overspannen bent. Deze zelfprogrammering zorgt voor een belemmering van groei en oplossingen. Vele
deuren blijven hierdoor gesloten.
Tijdens de sessies heb ik altijd een holistische benadering waarbij ik kijk naar de client met een hulpvraag, zonder je te labelen als een politie agent, een chaoot of iemand die overspannen is.
Al deze labels blijven buiten de studio. Totdat cliƫnten de labels zelf bij de sessie betrekken "ik ben altijd heel chaotisch geweest en daardoor heb ik geen concreet doel in mijn leven". Kim gaf dit aan het begin van de sessie direct aan. Nu weten we in dit geval waar zij dit label heeft ontvangen, maar dat is natuurlijk niet altijd zo.
Het mooiste aan mijn werk is dan deze labels in de juiste context te plaatsen en inzichten te creƫren waarbij de labels eigenlijk vrijwel altijd vervagen. Vervolgens ontstaat groei vanzelf.
Opmerkingen